Wethouders, ambtenaren en burgemeesters moeten hun gedrag veranderen

Ik hoor krijg steeds meer verontruste signalen uit de samenleving dat een afspraak voor de gewone burger met een wethouder en burgemeester nagenoeg onmogelijk is. In de meeste gevallen zijn het de ambtenaren die de mensen te woord staan. Ik vind dit een uitermate slechte ontwikkeling en een belediging voor de inwoners van plaatsen als Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Zoetermeer. Tijdens één van mijn reizen bleek dat dit in veel plaatsen in de Verenigde Staten dit heel anders is geregeld. Daar heerst wel een laagdrempeligheid om een gouverneur te kunnen spreken. Sterker nog, je loopt ‘gewoon’ het gemeentehuis binnen en in de meeste gevallen wordt er meteen tijd voor je vrijgemaakt. Zo moet het in Nederland dus ook kunnen.

Familie Odekerken

Mijn kritiek geldt overigens niet alleen voor wethouders en burgemeesters, maar ook voor leden van de Tweede Kamer. Dan moet ik bijvoorbeeld denken aan de strijd van de familie Odekerken waar het dagblad De Telegraaf afgelopen zondag een hele pagina aanwijdde. Jolande van der Graaf, één van de beste misdaadverslaggeefsters van Nederland, is bezig om in deze bizarre zaak de onderste steen boven te halen. De familie klopte lange tijd tevergeefs aan bij de politiek om het recht in Thailand, betreffende de moord op hun geliefde broer Jules (in november 2003) zijn vrije loop te laten krijgen. De daders lopen nota bene nog steeds vrij rond. Geen enkele politicus was bereid om hun verhaal aan te horen. Die Kamerleden noemen zich dan nota bene volksvertegenwoordiger. Ik ben er met mijn politiek adviseur Bart Bakker meteen op ingesprongen. We gaan de druk op Buitenlandse Zaken en de Thaise autoriteiten flink verhogen. De missie is onder andere dat de Nederlandse en Thaise autoriteiten eindelijk echt iets gaan betekenen voor deze hardwerkende ondernemersfamilie. Op de website www.julesodekerken.nl kunt u deze opmerkelijke zaak blijven volgen.

Visie

In mijn visie hoort een volksvertegenwoordiger juist tussen de mensen te staan en naar hun verhalen te luisteren. Zo krijg ik nu bijvoorbeeld veel reacties van ouderen die in Oost Spanje wonen en zich zorgen maken over hun ziektekostenverzekering. Het is weliswaar lastig om meteen hun problemen op te lossen, maar ik wil er voor zorgen dat de deuren van het ministerie voor hen open gaan. Het is toch niet te geloven dat leden van het kabinet en hoge ambtenaren deze mensen niet eens te woord willen staan. Sterker nog, op zo’n moment is een ambtenaar of een minister zijn functie niet langer waardig. Je bent er nota bene voor de mensen. Ik heb dan ook een enorme hekel aan ambtenaren die alleen maar vanuit een kokervisie en van achter hun bureau het werk doen. Jaar in, jaar uit. Er moet daarom door veel gemeenten en ministeries flink de bezem worden gehaald.

Deelgemeente

Ik hoop van harte dat de verantwoordelijken in de deelgemeente Overschie wel voor u aanspreekbaar zijn. Zo niet, dan hoor ik dat via mijn mailadres info@hilbrand-nawijn.nl uiteraard graag. Want juist in een Overschiese gemeenschap moet men vanuit de lokale overheid veel met elkaar communiceren.   

Carnavalshit

Ik sluit af met een meer plezierige ervaring van de afgelopen week. Voor mijn stichting van zieke kinderen, www.kidzcalling4help.nl is een carnavalshit in de maak, waarvan een gedeelde van de verkoop aan de stichting wordt geschonken. Dit kwam tot stand dankzij de inzet van de  ambassadeurs Raymond Havelaar (van Life and Cooking en de Unox reclame), Theo van Veghel (van de Twee Pinten) en Martin Utberg (oud prof van Sparta en jeugdinternational en TV producent van Op stap met). De carnavalshit “Bij ons staat op de keukendeur” is voor slechts vijf euro te koop, waarvan één euro zestig naar onze stichting gaat. Dit is ronduit geweldig. Het spreek voor zich dat ik deze ambassadeurs van de stichting hier bijzonder dankbaar voor ben. Uiteraard namens alle kinderen”.